Antiphospholipid Antibodies and Systemic Scleroderma Translated title: Antifosfolipid Antikorlar ve Sistemik Skleroderma

Abstract

Objective: Antiphospholipid antibodies (APLs) could be associated with an increased risk of vascular pathologies in systemic scleroderma. The aim of our study was to search for APLs in patients affected by systemic scleroderma and to evaluate their involvement in the clinical manifestations of this disease.

Materials and Methods: We conducted a cross-sectional descriptive study, from January 2009 until August 2010, with patients received at the Department of Dermatology (Dakar, Senegal). Blood samples were taken at the hematology laboratory and were analyzed for the presence of APLs.

Results: Forty patients were recruited. Various types of either isolated or associated APLs were found in 23 patients, i.e. 57.5% of the study population. The most frequently encountered antibody was IgG anti-β2 GPI (37.5% of the patients), followed by anticardiolipins (17.5%) and lupus anticoagulants (5%). No statistically significant association of positive antiphospholipid-related tests to any of the scleroderma complications could be demonstrated.

Conclusion: A high proportion of patients showing association of systemic scleroderma and APLs suggests the presence of a morbid correlation between these 2 pathologies. It would be useful to follow a cohort of patients affected by systemic scleroderma in order to monitor vascular complications following confirmation of the presence of antiphospholipid syndrome.

Conflict of interest:None declared.

Translated abstract

Amaç: Antifosfolipid antikorlar (AA) sistemik sklerodermada görülen damarsal patolojiler açısından artmış risk oluşturabilir. Çalışmamızın amacı sistemik skleroderma hastalarında AA tayini yapılması ve hastalığın klinik özellikleri üzerinde bu antikorların etkisinin değerlendirilmesidir.

Yöntemler: Ocak 2009 ile Ağustos 2010 tarihleri arasında Dermatoloji Kliniğine (Dakar, Senagal) başvuran hastalar arasında kesitsel betimleyici bir çalışma planladık. Hastaların kan örnekleri hematoloji laboratuvarında alındı ve AA varlığı açısından incelendi.

Bulgular: Kırk hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma popülasyonundan 23 hastada (%57,5) izole ve birden fazla AA tespit edildi. En sık rastlanan antikor IgG anti-β2 GPI idi (%37,5), bunu sırasıyla antikardiyolipinler (%17,5) ve lupus antikoagülanı (%5) izlemekteydi. Skleroderma ile ilgili herhangi bir komplikasyon ile pozitif antifosfolipid testler arasında pozitif anlamlı bir ilişki gösterilemedi.

Sonuç: Skleroderma ve AA birlikteliğinin yüksek oranda bulunması, bu iki patoloji arasında morbid bir korelasyon varlığını düşündürmektedir. Sistemik skleroderma tanısı olan hastaların antifosfolipid sendrom varlığı tespit edilmesi sonrasında damarsal komplikasyonlar açısından takip edilmeleri yararlı olacaktır. Bulgular: Kırk hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma popülasyonundan 23 hastada (%57,5) izole ve birden fazla AA tespit edildi. En sık rastlanan antikor IgG anti-β2 GPI idi (%37,5), bunu sırasıyla antikardiyolipinler (%17,5) ve lupus antikoagülanı (%5) izlemekteydi. Skleroderma ile ilgili herhangi bir komplikasyon ile pozitif antifosfolipid testler arasında pozitif anlamlı bir ilişki gösterilemedi. Sonuç: Skleroderma ve AA birlikteliğinin yüksek oranda bulunması, bu iki patoloji arasında morbid bir korelasyon varlığını düşündürmektedir. Sistemik skleroderma tanısı olan hastaların antifosfolipid sendrom varlığı tespit edilmesi sonrasında damarsal komplikasyonlar açısından takip edilmeleri yararlı olacaktır.